Στην ινδουιστική κουλτούρα ο πλούτος θεωρείται ιερός και όχι τυχαία. Θεωρείται μέγιστο αγαθό και απόκτημα του ανθρώπου και απαραίτητο για τη διατήρηση και συνέχιση της ζωής στον πλανήτη συνολικά. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα χρήματα είναι ένα από τα θεμέλια μιας αξιοπρεπούς και ευχάριστης ύπαρξης. Ευημερούμε και ακμάζουμε στην άνεση και παρακμάζουμε στην έλλειψη (κάθε είδους).
Η θεότητα Κουμπέρα είναι η πραγματική ενσάρκωση αφθονίας και επιτυχίας όπως επίσης προστατεύει περιουσίες (διότι η ροή χρήματος μόνο δεν αρκεί).

Η ενέργεια Κουμπέρα απονέμει πλούτο ανοίγοντας νέα μονοπάτια, υποδεικνύοντας νέες πηγές εισοδήματος και προσφέροντας ευκαιρίες. Βοηθά να αποφευχθεί η απώλεια χρημάτων στις επιχειρήσεις και εξασφαλίζει κέρδη. Βοήθα στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης του ανθρώπου καθώς επίσης και στην κοινωνική του θέση και φήμη. Δίνει ευλογίες όχι απλώς για ευμάρεια αλλά για να μπορεί κάποιος να απολαμβάνει την αφθονία που έχει στη ζωή του. Συγχρόνως, βοηθά την ομάδα/οικογένεια να ζει με ειρήνη και να μην τυφλώνεται από την αφθονία που την περιτριγυρίζει. Παρέχει προστασία από ανταγωνιστές, αντιπάλους και εχθρούς και βοηθά στην προστασία των πόρων από απατεώνες. Βοηθά τον άνθρωπο να παραμείνει γειωμένος και να προσδιορίσει την αφθονία στη σωστή θέση στη ζωή του. Διευρύνει τον τρόπο σκέψης και τον τρόπο με το οποίο ο άνθρωπος σχετίζει τον εαυτό του με τα υλικά αγαθά. Φέρνει νοητική και πνευματική γαλήνη. Βοηθά στην κατανόηση και λύση του κάρμα όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα. Δίνει γνώση, συγκέντρωση, ορθή κρίση στη διαχείριση του χρήματος και της κοινωνικής θέσης και λειτουργεί ως πνευματικός οδηγός οδηγώντας σε καλύτερες αποφάσεις. Βοηθά τον άνθρωπο να εντοπίσει, να καλλιεργήσει και να αξιοποιήσει τις δεξιότητες και τα ταλέντα του και μέσω αυτών να καρπωθεί τον κόπο του.

Τα δώρα που προσφέρει η θεότητα Κουμπέρα δε δίνονται άνευ όρων. Εξαρτώνται ανά πάσα στιγμή από την πρόοδο που σημειώνει ο άνθρωπος. Η θεότητα κάνει εξαρχής ορατά τα αγκάθια στο μονοπάτι του πλούτου, που δεν είναι παρά τα ελαττώματα του ανθρώπου, και δείχνει ότι προϋπόθεση για να γευτεί κάποιος τα δώρα στο τέρμα του δρόμου είναι να απαλλαχθεί από τα ελαττώματα του. Ως εκ τούτου, ενδεχομένως έρθουν στην επιφάνεια αλαζονεία, απληστία, εγωισμός, εγωκεντρισμός, ιδιοτέλεια και δολερότητα. Επίσης, μπορεί ο άνθρωπος να έρθει αντιμέτωπος με την αδράνεια και την ανευθυνότητα του. Θα πρέπει να μάθει να ακούει και να κρατάει το στόμα του κλειστό όταν πρέπει. Θα πρέπει να μάθει να αφουγκράζεται τις ανάγκες των άλλων, να είναι ταπεινός και να μην εκφράζει παράλογες αξιώσεις. Ο νοητικός και πνευματικός πλούτος πρέπει να προηγηθούν του υλικού προκειμένου ο τελευταίος να παραμείνει και να μην οδηγηθεί ο άνθρωπος σε οδυνηρά μαθήματα και κατακλυσμιαίες απώλειες που σκοπό θα έχουν να τον συνετίσουν.