Κατάθλιψη
Ένας άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται σε κατάθλιψη εξαιτίας της δυσλειτουργίας διαφορετικών τσάκρα.
Και μπορεί τα συμπτώματα να ομοιάζουν, ενδεχομένως οι άνθρωποι να καταλήγουν σε φαινομενικά παρόμοιες συμπεριφορές, ωστόσο η αιτιολογία και κατ’ επέκταση ο τρόπος αντιμετώπισης και λύσης της αιτιολογικής αλυσίδας της διαταραγμένης κατάστασης είναι διαφορετικός.
Οι παρακάτω καταστάσεις είναι ενδεικτικές. Δεν εξαντλούν το σύνολο των συμπτωμάτων που συναντώνται. Επίσης, δεν είναι δυνατό σε μια τόσο σύντομη αναφορά να εξεταστούν όλες οι πιθανές αιτιολογίες (τραυματικές εμπειρίες, αποτυχίες στον κοινωνικό ή επαγγελματικό τομέα, έλλειψη «μέντορα» στη ζωή, αρνητική πληροφορία προγονικού δέντρου, βλάβες από μαγικά προγράμματα) που μπορούν να οδηγήσουν σε αντίστοιχες καταστάσεις.
Ο άνθρωπος δεν ξέρει τι θέλει στη ζωή του και αυτό του δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό και θλίψη. Δεν τον ευχαριστεί τίποτα, δεν ξέρει που θέλει να «ριζώσει», δεν ξέρει τι θέλει για να είναι καλά. Έχει μια μόνιμη δυσαρέσκεια, γκρινιάζει χωρίς λόγο και πάντα κάτι θα του φταίει για να μην είναι καλά. Ανά διαστήματα παρασύρεται από κύματα ανεξήγητης θλίψης, σε βαθμό πένθους κάποιες φορές, τα οποία δεν έχουν καμία προφανή αιτιολογία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο άνθρωπος αισθάνεται να πενθεί τη ζωή του, στην κυριολεξία. Άλλο κλασικό σύμπτωμα είναι ότι δεν έχει ενέργεια να κάνει πράγματα που αφορούν είτε στην εργασία του είτε σε άλλες δραστηριότητες που τον ευχαριστούν γενικά. Στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι οριακά διεκπεραιωτικός. Αφότου κάνει τα απολύτως απαραίτητα, συχνά μετά είναι καθηλωμένος στο κρεβάτι ή στον καναπέ και δεν έχει ούτε την όρεξη, ούτε το κουράγιο, ούτε το ενδιαφέρον να βγει και να συμμετέχει στη ζωή. Τις περισσότερες φορές η πληροφορία του 1ου τσάκρα που προκαλεί αυτές τις δυσκολίες βρίσκεται πολύ βαθιά, σε επίπεδα που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε παρά με ειδικό τρόπο διότι μπορεί να προέρχονται από την εμβρυακή περίοδο ή να συνιστούν πληροφορία του προγονικού δέντρου (υπενθυμίζουμε ότι για 7 γενιές η πληροφορία μεταφέρεται και «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα»).
Ο άνθρωπος έχει ξεμείνει από καύσιμα (διότι το 3ο τσάκρα περιέχει τη φωτιά που χρειαζόμαστε για να κινηθούμε). Αισθάνεται απογοήτευση και ντροπή, συνήθως για παρελθοντικά σφάλματα και αποτυχίες. Δεν μπορεί να χωνέψει κάποια γεγονότα, λάθη και καταστάσεις. Δεν μπορεί να διαχειριστεί τη ματαίωση. Φοβάται «τι θα πει ο κόσμος» και το τι λέει ήδη ο κόσμος για τις αποτυχίες του. Η εικόνα του για τον εαυτό του και η αυτοεκτίμηση του έχουν κατακερματιστεί. Δε θέλει να προσπαθήσει πάλι εξαιτίας του φόβου αποτυχίας, απόρριψης και χλευασμού. Του έχουν πέσει τα φτερά από τις ψυχρολουσίες που έχει υποστεί. Αυτό φυσικά δημιουργεί με τη σειρά του μεγάλη θλίψη και μπλοκάρει και το 4ο τσάκρα.
Τότε βλέπουμε την κατάσταση της κατάθλιψης που έχει να κάνει με μεγάλη θλίψη, ευσυγκινησία και ψυχοκινητική επιβράδυνση. Ασφαλώς και αυτή μπορεί να προκύψει εξαιτίας πολύ σοβαρών αιτιών, όπως για παράδειγμα η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων. Είτε επειδή κάποιος φεύγει από τη ζωή, είτε επειδή μας εγκαταλείπει και παίρνει άλλο μονοπάτι, υπάρχει ένας αποχωρισμός τον οποίο ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί και μένει κολλημένος εκεί. Δυσκολεύεται να αποδεχτεί το γεγονός και δεν μπορεί να προχωρήσει στη ζωή του όπως πρέπει. Κάποια συνηθισμένα σωματικά συμπτώματα που ενδεχομένως ενημερώνουν για τη μεγάλη ανισορροπία είναι η απότομη και έντονη τριχόπτωση και τα αναπνευστικά προβλήματα. Για τον άνθρωπο όλα είναι άχρωμα και αδιάφορα. Έχει απάθεια και μοναξιά. Τίποτα δεν τον γεμίζει. Σε τίποτα δε βρίσκει ενδιαφέρον.
Αρκετές φορές όλο αυτό μπορεί να μη σχετίζεται με αιφνίδιες απώλειες αλλά να χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου, απλούστατα διότι δεν πήρε ποτέ του αγάπη (κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον). Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, έχουν ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό μέσα τους, δεν μπορούν να συνδεθούν με τους άλλους, δεν εμπιστεύονται, δεν μπορούν να χτίσουν βαθιές σχέσεις αγάπης και εμπιστοσύνης. Αισθάνονται προδομένοι από αγαπημένους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής τους. Προσελκύουν στη ζωή τους ανθρώπους εξίσου «άδειους». Είναι επιρρεπείς στους εθισμούς στην προσπάθεια να γεμίσουν αυτό το κενό (κάπνισμα, υπερφαγία, υπερκατανάλωση προϊόντων και αγαθών κ.λπ.). Συχνά ρίχνουν όλη τους την ενέργεια και προσοχή στον επαγγελματικό τομέα προκειμένου να αντισταθμίσουν το συναισθηματικό κενό με επαγγελματικές επιτυχίες. Ενίοτε είναι υπερδραστήριοι και επιδιώκουν, ασχολούμενοι με πολλά, να μη μένουν ποτέ μόνοι με τον εαυτό τους και με τη φωνή μέσα τους που ζητά βοήθεια.
Είναι επειδή ο άνθρωπος δεν έχει εμπιστοσύνη στην Πηγή της Δημιουργίας. Αισθάνεται ξεκρέμαστος και εκτεθειμένος. Δυνατό 7ο τσάκρα σημαίνει πίστη και βαθιά γαλήνη· το συναίσθημα του μικρού παιδιού που το κρατάει ο μπαμπάς σταθερά από το χέρι, και παρόλο που δεν ξέρει που πηγαίνουν, αρκεί που το ξέρει ο μπαμπάς και το παιδί ακολουθεί με ηρεμία και νιώθει ασφάλεια. Το ακριβώς αντίθετο βιώνουμε όταν το 7ο τσάκρα έχει μπλοκάρει για τον οποιονδήποτε λόγο. Ο άνθρωπος νιώθει σαν ένα καράβι χωρίς καπετάνιο παρατημένο μέσα στον απέραντο, σκοτεινό, απειλητικό ωκεανό. Είναι απαισιόδοξος και έχει την τάση να ακυρώνει την οποιαδήποτε βοήθεια του φτάνει. Έχει μάτια μόνο για τα αρνητικά. Ακόμα κι όταν συμβαίνουν θετικά πράγματα στη ζωή του, η τάση του είναι να τα αξιολογεί ως λιγότερο ευνοϊκά από ότι είναι πραγματικά και να τα απαξιώνει. Σύνηθες σύμπτωμα στο φυσικό επίπεδο είναι αδύναμη λειτουργία του νευρικού συστήματος, οπότε ο άνθρωπος καταφεύγει σε αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά και λοιπά σκευάσματα.
Ασφαλώς στην πράξη σπάνια συναντάμε καταστάσεις που αφορούν αποκλειστικά σε ένα τσάκρα. Συνήθως παρατηρούνται συνδυασμοί αυτών, μιας και μετά από κάποιο γεγονός δημιουργούνται συναισθηματικές και νοητικές αλυσίδες και συμπαρασύρουν κι άλλα τσάκρα. Για παράδειγμα, ένας γονέας που έχασε το μικρό παιδί του, εκτός από το 4ο τσάκρα λόγω πένθους, πολύ πιθανό να υποστεί βλάβη τόσο στο 7ο (χάνει την εμπιστοσύνη του στην Πηγή της Δημιουργίας, την αμφισβητεί, δεν μπορεί να χωνέψει αυτή την «αδικία») όσο και στο 1ο τσάκρα (να πέσει σε απραγία, να του κοπούν τα πόδια στην κυριολεξία, να μην έχει πια ενδιαφέρον για τη ζωή και να μην τον νοιάζει το μέλλον, να μην έχει πια στόχους να υλοποιήσει κ.λπ.).
Ο έμπειρος θεραπευτής είναι σε θέση να αξιολογήσει το είδος καθώς και τη βαρύτητα των βλαβών και να δράσει με τη σωστή σειρά προκειμένου να απαλλάξει τον άνθρωπο από τα συμπτώματα και σταδιακά να θεραπεύσει τις αιτίες της κατάθλιψης.